عفونت گوش که گاهی اوقات اوتیت حاد نامیده می شود ، شایع ترین علت گوش درد به دلیل التهاب گوش میانی است. از آنجایی که اوتیت یک بیماری خود محدود شونده است ، درمان آن مبتنی بر کنترل درد ، از بین بردن علائم دردسرساز و نظارت بر روند درمان است. گاهی اوقات از آنتی بیوتیک هایی مانند سیپروفلوکساسین یا چرک خشک کن برای درمان عفونت استفاده می شود. بهترین راه برای درمان آن مراجعه به متخصص گوش و حلق و بینی است تا دقیقاً علت بیماری و نوع بیماری گوش مشخص شود. در این مقاله از دکتر فانی بهترین متخصص درمان عفونت گوش در یزد با ما همراه باشید تا توضیحات مفیدی از تشخیص و رفع این عارضه به شما عزیزان ارائه دهیم.
نحوه ایجاد عفونت گوش
عفونت گوش یکی از انواع عفونت است که قسمت های مختلف گوش را درگیر خود می کند، گوش میانی و گوش خارجی نیز مبتلا می شوند . گوش میانی حفره ای پر از هوا در پشت پرده گوش است با استخوان های کوچکی که وظیفه آن ها انتقال ارتعاشات از پرده گوش به گوش داخلی است. گوش میانی از طریق کانال باریکی به نام شیپور استاش به دستگاه تنفسی فوقانی متصل می شود که با التهاب و سوراخ شدن پرده گوش به همراه درد و همچنین ترشح مواد چرکی به اصطلاح اوتیت چرکی و تب همراه است. لوله استاش در کودکان و نوزادان کوتاه تر از بزرگسالان است، بنابراین ورود میکروب‌ها به گوش میانی در این دسته از افراد آسان تر است. علاوه بر این ، سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با میکروب ها توسعه نیافته است، بنابراین کودکان و نوزادان، به ویژه نوزادان زیر شش هفته بیشتر از بزرگسالان در معرض خطر عفونت هستند، اما این بیماری می تواند بزرگسالان را نیز تحت تاثیر قرار دهد. عملکرد غدد لنفاوی یا آدنوئید در عفونت گوش نیز باید مورد توجه قرار گیرد زیرا به نظر می رسد تعداد غدد لنفاوی در عملکرد سیستم ایمنی نقش دارد. آدنوئیدها در پشت بینی نزدیک دهانه شیپور استاش قرار دارند. آدنوئیدهای متورم می توانند این لوله ها را مسدود کرده و منجر به عفونت گوش میانی شوند. کودکان و نوزادان ، به ویژه نوزادان کمتر از شش هفته ، بیشتر از بزرگسالان در معرض خطر عفونت گوش هستند.
عفونت گوش میانی و بیرونی چگونه به وجود می آید؟
در واقع در این قسمت می خواهیم بدانیم که چه چیزی باعث کم شنوایی شده و چگونه اتفاق می افتد:
سن : کودکان بین شش ماه تا دو سال به دلیل اندازه و شکل لوله استاش و به دلیل اینکه سیستم ایمنی آنها هنوز در حال تکامل است ، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت هستند. کودکانی که قبل از شش ماهگی دچار عفونت گوش می شوند ، در دوران کودکی و بزرگسالی بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش هستند.
پیش دبستانی ها و سایر مهدکودک ها : کودکانی که در مهدکودک ها شرکت می کنند بیشتر در معرض سرماخوردگی و این نوع بیماری ها هستند.
تغذیه نوزاد : نوزادانی که با شیشه شیر تغذیه می شوند ، به خصوص در حالت دراز کشیدن ، بیشتر از نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند، رنج می برند.
عوامل فصلی : عفونت گوش در پاییز و زمستان شایع است. با افزایش گرد و غبار در این فصول ، خطر ابتلا به آلرژی افزایش می یابد.
آلودگی هوا : قرار گرفتن در معرض دود ، سایر آلاینده های محیطی و افزایش آلودگی هوا می تواند این خطر را افزایش دهد.
نقایص مادرزادی : اختلالاتی مانند سندرم داون و شکاف کام به دلیل تفاوت در ساختار استخوان ها و ماهیچه ها ، عملکرد لوله استاش را مختل می کند و خطر عفونت را افزایش می دهد.
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند : اشخاصی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به عفونت گوش هستند.
دیابت : دیابت یکی دیگر از عوامل خطر است که می توان خطر ابتلا به این عارضه را افزایش داد. همچنین، افراد مبتلا به بیماری های پوستی مزمن مانند اگزما و پسوریازیس نیز بیشتر مستعد ابتلا به اوتیت خارجی هستند.
الگوهای مختلف عفونت گوش
عفونت گوش می تواند توسط باکتری ها یا ویروس ها ایجاد شود که در نوع خود حاد یا مزمن هستند :
- عفونت حاد گوش میانی معمولاً به سرعت شروع می شود و برای مدت کوتاهی ادامه می یابد .در هنگام عفونت شدید گوش ، تجمع مایع در پشت پرده گوش می تواند تا سه ماه ادامه یابد ، اما اگر فشار منفی پشت پرده گوش وجود داشته باشد ، این دوره بسیار طولانی تر خواهد بود.
- اوتیت مزمن گوش میانی یک التهاب مداوم است که معمولاً حداقل سه ماه طول می کشد ، برخلاف عفونت حاد که معمولاً فقط چند هفته طول می کشد. عفونت گوش مزمن می تواند باعث آسیب دائمی به گوش میانی ، پرده گوش و جریان مداوم ترشحات بدبو از سوراخ پرده گوش شود. عفونت گوش میانی بدون درد یا تب شروع می شود و می تواند ماه ها ادامه داشته باشد. گاهی اوقات کم شنوایی می تواند ناشی از عفونت مزمن گوش باشد.
- یکی از شایع ترین عفونت های گوش خارجی به نام عفونت گوش شناگر شناخته می شود. افرادی که زمان زیادی را در آب می گذرانند بیشتر در معرض خطر ابتلا به این نوع بیماری هستند. آبی که پس از شنا یا حمام در مجرای گوش باقی می ماند، و همچنین آب تصفیه نشده ، محل رشد باکتری ها است.
